Na początku to co najważniejsze

Relacje

Dyrektor Anna Sobala-Zbroszczyk przywitała wszystkich uroczyście i przypomniała, że świętujemy właśnie 35-y rok działania szkoły. Dwójka powstała z marzenia o lepszym świecie, w którym szkoła to miejsce, gdzie uczeń traktowany jest podmiotowo, nauczyciel realizuje swoje pasje, a rodzice są przekonani, że ich dziecko jest w rozumnych i troskliwych rękach. U źródeł sukcesu Dwójki – jednej z najlepszych szkół w Polsce jest dbałość o wzajemne relacje, o wzajemne zrozumienie i o wzajemne wysłuchanie. Anna Sobala-Zbroszczyk zachęcała do dalszej troski o wspólnotę i wzajemne relacje i podkreśliła ich fundamentalne znaczenie dla dobrego funkcjonowania Dwójki.

Ludzie

Inaugurację roku szkolnego uświetnili swoją obecnością prezes STO Krystyna Norwa oraz pierwszy dyrektor Dwójki Aureliusz Leżeński.

Wszystko płynie

Aureliusz Leżeński wygłosił wykład inauguracyjny, w którym opowiedział o historii szkoły, o oddziałujących na jej społeczność rewolucyjnych zmianach technologicznych oraz o dylematach dotyczących przyszłego kształcenia.

Rafa koralowa

Pierwszy dyrektor szkoły porównał Dwójkę do rafy koralowej, a uczniów do ławic kolorowych ryb. Rafa jest wrażliwym ekosystemem, w którym muszą panować ściśle określone, sprzyjające wzrostowi warunki istnienia.

Środowisko zewnętrzne

Dwójka ma za sobą 35 lat i tym samym niesamowite zmiany technologiczne. Początek to ebonitowy telefon na plebanii na Rakowcu, czy pierwszy komputer i wpisy komend pod DOS-em. Teraz wszyscy funkcjonujemy w równoległym świecie wirtualnym, gdzie sztuczna inteligencja potrafi wykonać zadania pisemne, czy produkować obrazy statyczne i ruchome na zamówienie. Spodziewamy się nawet połączenia świata sztucznej inteligencji ze światem biologii.

Jaka przyszłość?

Aureliusz Leżeński poruszył kwestię wyborów na przyszłość uczniów ,,napływających” do Dwójki. Inspirację odnalazł w starożytnym świecie greckim, a mianowicie u Archilacha z Paros, który stwierdził, że człowiek ma skłonność do bycia lisem lub jeżem, to znaczy albo do szybkiego odnalezienia się w zmieniającej się rzeczywistości i dostosowania, albo do głębokiego analizowania rzeczy i bycia ekspertem. Od sztucznej inteligencji z kolei otrzymał podpowiedź swojego zawodu przyszłości, a mianowicie „prompt inżyniera”, czyli osoby zadającej odpowiednie pytania. Być może będzie to profesja, w której niezbędne okażą się: wiedza specjalistyczna, biegłość językowa, kreatywne myślenia oraz świadomość etyczna.

Podsumowując wykład Aureliusz Leżeński zachęcał do przemyślenia własnych celów i do ciągłego weryfikowania wiedzy i konfrontowania przekonań.

Siła i stabilność

Krystyna Norwa – prezes STO nawiązała do metafory rafy koralowej i porównała Stołeczne Towarzystwo Oświatowe do środowiska, w którego otoczeniu rozwija się rafa. Pani prezes podkreśliła zasługi członków stowarzyszenia, przede wszystkim rodziców, którzy dbają o stabilność Dwójki, ale także obecnej dyrektorki – Anny Sobali- Zbroszczyk, którą poleciła opiece całej społeczności szkolnej.

O mozole i spontanicznej radości

Ustami Anny Sobali-Zbroszczyk przemówił także koordynator Tomasz Mazur, który oczami Seneki przyjrzał się życiu wspólnoty szkolnej. Za Lucjuszem Seneką Młodszym, który w ,,Listach moralnych do Lycyliusza” napisał: ,,Mozołu wymagają tylko rzeczy zbędne” zaanalizował starożytne przesłanie z współczesnej perspektywy. W codziennej pogoni za zewnętrznymi celami  tracimy rzeczy, które nadają naszemu życiu głęboką wartość: szkoła z fascynującymi ludzi, wymiana myśl, bycie razem, nasze jestestwo będące zagadką samą dla siebie, czy kalejdoskop rzeczywistości. Jeśli stracimy z oczu to, co najważniejsze, to co jest na wyciągniecie ręki, czyli relacje, radość poznania, wspólne wzruszenia i zachwyty nad światem, wszystkie nasze cele także wyblakną i staną się jedynie mozołem. Koordynator życzył zatem dostrzegania tego, co ważne i dostępne tu i teraz, każdego dnia, i doświadczania spontanicznej radości.

O debatowani i zaangażowaniu

Na zakończenie sekretarz generalny  konferencji JASMUN zachęcał do udziału w październikowej edycji symulacji obrad ONZ.

(tekst: Beata Ciacek; zdjęcia: Beata Ciacek i Agnieszka Magiera)